XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Kalera irten eta azkar korritu zituen bizpahiru pisutako harri hondartsuz osatutako etxedi estuen arteko kale bihurriak, herriko plazara heldu zen arte.

Arratsaldeko seiak entzun zituen Tomaxek Kale Nagusiko Etxetxo tabernan sartu zenean.

Ez zegoen artean jende gehiegi.

Hizketaldi soil eguraldia eta gorputzeko ajeak zituzten bizpahiru agure mahai batera eserita eta azken hilabeteetan lanik gabe geratu izanaz beti kexu zen Hilario gaztea mostradoretik gertu, tragaperras baten hotsetara makur.

Mostradoreraino inguratu eta zerbeza bat eskatu zuen Tomaxek.

- Frexkoa, mesedez.

Mostradorearen bestekaldeko emakumeak zerbeza atera zionean boteilen apalen arteko ispilu zabaletik ikusi zuen Tomaxek Hilario zetorkiola baina ez zen harengana jiratu zerbeza baten eske hasi zitzaionean.

- Barka ezak, Hilario... Baina nirea ordaintzeko adina besterik ez diat patrikan.

Hitzik ulertzen ez zitzaion purrustada bueltatu zion Hilariok, Tomaxek ezentzunarena egin zuen, bere zerbezari tragoxka bat botatzen zion bitartean.

Mutu nahiz Marisukaldes zituen Hilariok herritarrentzat tipo konstantea gainetik kendu ezin etengabeak irudikaturiko ezizen.

- Eta? Gaur gauean? Zenbat diru frexko patrikaratu behar duzue oraingoan?

Hilariok gorrotoa ikusi zuen Tomaxen begietan eta lagunarte eskaxeko irrifarrak erantzun zion mostradoreko ispiluan ikusten zituen begietako grinari.